Jak wygląda cyprysik Lawsona Ivonne? Charakterystyka
Cyprysik Lawsona Ivonne (Chamaecyparis lawsoniana Ivonne) to z natury zielone drzewko, zmieniające swą barwę na żółto-zieloną w zależności od pory roku. Cechą rozpoznawczą tej rośliny jest wybarwienie łusek na kolor złoty. Delikatne gałązki okraszone żółcią są szczególnie zauważalne zimą, ale spostrzec je można także latem, zwłaszcza gdy drzewko jest ulokowane na słonecznym terenie.
Cyprys Ivonne kształtem przypomina stożek. Jego pędy są mocno uniesione ku górze, rozłożyste i niezbyt gęsto umiejscowione, ale te największe lubią położyć się na ziemi. Gałązki są płaskie i jaśniejsze od spodu. Uwagę przyciągają białe linie widoczne od wewnętrznej strony, przypominające literę X. Najwyższa odmiana cyprysika w warunkach naturalnych osiąga nawet 75 m, hodowana w Polsce w wieku 10 lat osiąga ok. 2,5 m wzrostu, a odpowiednio zadbana uzyskuje wysokość do 25 m.
Ivonne to gatunek jednopienny. Wiosną u starszych okazów pojawiają się różowe kwiaty męskie, widoczne na końcach gałązek. Utrzymują się one do końca kwietnia. Młode szyszki o kulistej formie są seledynowe, lekko żółte i w początkowej fazie mierzą 8-10 mm. Pokryte są one woskowym nalotem o niebieskiej barwie, a z czasem brązowieją. Owoce cyprysa są mocno przyrośnięte do gałązek, dlatego długo trzymają się na roślinach. Susza to czynnik sprzyjający ich intensywnemu zawiązywaniu. Kora rośliny jest początkowo szaro-brunatna lub lekko zielona, gładka, z czasem jednak ciemnieje. Na pniach przybiera postać dużych, podłużnych płatów.
Cyprysiki Lawsona Fot. 123RF/PICSEL
Cyprys Lawsona – najciekawsze odmiany stożkowe
Biorąc pod lupę cyprysik Lawsona Ivonne, można zauważyć, że najbardziej powszechnymi odmianami są te o stożkowatym kształcie. W encyklopedii roślin widnieje ok. 100 odmian tej rośliny. Do tych najbardziej znanych zaliczają się m.in:
- cyprysik Lawsona Alumigold – krzew w swojej dojrzałej fazie osiąga ok. 3 m wysokości. Uprawa jest nieskomplikowana i możliwa na pospolitej ziemi ogrodowej. Na początkowym etapie wzrostu młode pędy przybierają złoty odcień, natomiast starsze łuski wybarwiają się na kolor niebieskoszary. Alumigold tworzy piękną kompozycję roślinną w połączeniu z innymi drzewkami.
- Columnaris – to Cyprysik osiągający duże rozmiary. Zdrowe drzewko może mierzyć nawet do 10 m wzrostu. Charakteryzuje się ono kolumnowym, regularnym kształtem. Łuski, tak jak w przypadku odmiany Alumigold, są niebiesko-szare, a ich pędy ustawione są pionowo. Ten podgatunek nie tylko pięknie wygląda w przestrzeni miejskiej, ale odporny jest również na wszelkie zewnętrzne zanieczyszczenia. Roślina świetnie znosi niesprzyjające warunki atmosferyczne i zachowuje dobrą kondycję nawet podczas mrozu, dlatego można ją uprawiać jesienią.
- Stewartii – to jedna z najbardziej efektownych odmian cyprysa, ale dość rzadko spotykana. Jego gałązki cechują się złocistym wybarwieniem, a późnym latem zmieniają barwę na żółto-zieloną. Roślina w najwyższej fazie wzrostu osiąga nawet do 12 m wysokości. Uprawia się ją w wilgotnej, żyznej glebie.
Ciekawostka: cyprysik Lawsona Ivonne z racji swoich wielu odmian, kształtów i kolorów, jest najczęściej sadzonym iglakiem na świecie (szczególnie w USA i Anglii). Uznaje się go też za jeden z najcenniejszych.
Cyprys Lawsona Ivonne – uprawa i wymagania
Cyprys Lawsona Ivonne nie jest szczególnie wymagającą rośliną, ale z pewnością w jego uprawie należy pamiętać o kilku rzeczach. Żeby drzewko się przyjęło i prawidłowo rosło, powinno się zapewnić mu ciepłe, wilgotne podłoże. Warunki, w których czuje się najlepiej, to zacienione lub rozproszone słońcem miejsca.
Najbardziej dorodne okazy wywodzą się z zachodniej części Polski. Rejony podgórskie, przez fakt dużej wilgotności powietrza i częste opady również są idealnym miejscem gospodarki naturalnej tej rośliny. W przypadku niedoborów wody w podłożu łuski cyprysa Ivonne mogą brązowieć i tym samym opadać. W okresie zimowym grozi mu susza fizjologiczna. Aby chronić rośliny przed ich wysuszeniem, zaleca się ściółkowanie gleby korą.
Drzewka w ogrodzie zapewniają estetyczną przestrzeń, duże okazy stanowią także doskonałe odgrodzenie terenu, a więc wpływają znacznie na komfort domowników. Należy jednak pamiętać o umożliwieniu im odpowiednich warunków rozwoju:
- gleba powinna być żyzna, próchnicza, o wysokim stopniu przepuszczalności wody. Najlepsze podłoże dla tej rośliny powinno mieć lekko kwaśny odczyn pH;
- niezalecane jest sadzenie cyprysika Lawsona na glebach ciężkich i podmokłych, skutkuje to brązowieniem kory i podatnością na pleśń;
- ogromny wpływ na rozwój rośliny ma duża wilgotność powietrza;
- przed uprawą cyprysika Ivonne należy sprawdzić poziom zanieczyszczenia powietrza w danym regionie. Roślina źle znosi zanieczyszczenia, dlatego lepiej hodować ją w ekologicznych warunkach. Preferowane jest miejsce o umiarkowanym nasłonecznieniu i braku mocnych podmuchów wiatru. Młode okazy należy okrywać na zimę, aby nie przemarzły.
Owoce cyprysiku Lawsona Fot. 123RF/PICSEL
Cyprysik Lawsona – cięcie
Cyprys Lawsona Ivonne może być formowany dowolnie poprzez podcinanie gałązek, przybiera wtedy efektowne geometryczne kształty. Ivonne pełniący funkcję żywopłotu powinien mieć przycięte wszystkie pędy już w pierwszym roku formowania, najlepiej wczesną wiosną.
Maj oraz czerwiec to najlepszy czas na usuwanie chorych, suchych i bocznych gałązek, które zaburzają symetrię wzrostu korony drzewa. Gałązki starszych, kilkunastoletnich roślin mają niewielką liczbę oczek, z których odrastają pędy, więc po przycięciu wolno się regenerują i zagęszczają. Młode okazy drzewka nie mają jeszcze wytworzonego pnia głównego. Występuje u nich tendencja do tworzenia rozgałęzionego, podzielonego pnia. Po posadzeniu sadzonki cyprysika należy wyodrębnić najsilniejszy z pędów, a resztę usunąć. Rzecz się ma podobnie w kolejnych latach uprawy – należy stale utrzymywać dominację wierzchołkowego pędu, a wycinać te, które próbują zająć jego miejsce.
Cyprysik Lawsona – kiedy zacząć uprawę?
Na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że nie ma zbyt wielu ograniczeń co do pory roku sadzenia cyprysika Lawsona. Niemniej, jednak jeśli roślina ma zdrowo rosnąć i nie przemarznąć, warto zadbać o rozsadę wiosną lub wczesną jesienią. Są to momenty roku, w których nie występują z reguły duże susze i przymrozki. Co ważne, posadzone w okolicy marca i kwietnia okazy będą miały czas na prawidłowe ukorzenienie i zaaklimatyzowanie się w nowym miejscu. Dzięki temu roślina naturalnie zwiększy swoją odporność na niekorzystne warunki pogodowe.