Spis treści:
Jak wygląda gil?
Gil (Pyrrhula pyrrhula) to ptak z rodziny łuszczakowatych. Jest nieco większy od wróbla – długość jego ciała wynosi około 17 cm, a waga w granicach 25 g. Charakteryzuje się krępą sylwetką, wydatną piersią i stosunkowo dużą głową z szerokim, ale krótkim dziobem. Z kolei wierzch głowy pokrywają pióra wybarwione na czarno. Tęczówki oczu i nogi są brązowe. Skrzydła są długie czarne, ze skośną białą pręgą, a ich rozpiętość sięga 27 cm. Gila nie sposób pomylić z żadnym innym ptakiem. Dlaczego? Jest to ptak z charakterystycznym upierzeniem, wyróżniający się czerwoną piersią.
Ciekawym aspektem gatunku jest dymorfizm płciowy. Chociaż samiec i samica są podobnej wielkości, różnią się nieco wyglądem. U samca policzki i pierś są jaskrawoczerwone, ma też niebieskoczarny grzbiet i biały kuper. Samice z kolei są nieco mniej wyraziste. Barwa piersi nie jest tak jaskrawa, jak u samca, gdyż jest bardziej zbliżona do mieszanki brązu i różu. Oprócz tego charakteryzują się brązowoszarym grzbietem.
Różnica w wyglądzie między samicą a samcem gila jest bardzo wyraźna. Fot.123RF.com
Jak zimują gile?
Choć gile to ptaki, które nie odlatują z Polski na zimę, niektóre populacje decydują się na migracje, przemieszczając się na krótkie dystanse w poszukiwaniu pożywienia, czy cieplejszych miejsc. W większości przypadków adaptują się jednak do niskich temperatur. Okazuje się, że gile potrafią zbudować grubą warstwę puchu i tłuszczu pod swoim upierzeniem, za pomocą których utrzymują ciepło ciała.
Ptaki te preferują bardziej zalesione obszary – z chęcią zamieszkują wilgotne i bardzo gęste bory iglaste i lasy mieszane. Co więcej, można je spotkać w sadach, parkach i ogrodach. Wiosną i latem prowadzą bardzo skryty tryb życia, gdyż kryją się między gałęziami drzew. Zimą z kolei można łatwiej je dostrzec z powodu ich barwnego upierzenia, dzięki któremu wyróżniają się tle białego śniegu. W okresie zimowym gile trzymają się blisko siedlisk ludzkich, gdzie szukają pożywienia.
Przeczytaj również: Raniuszek – ptak, który lubi się przytulać. Co wrzucić mu do karmnika?
Co gile jedzą w zimie?
Gile żywią się głównie różnymi nasionami oraz pączkami drzew i roślin zielnych. Nierzadkim pożywieniem są dla nich suche owoce lub pestki z nich. Podczas okresu lęgowego zjadają również niewielkie owady i pająki, którymi karmią swoje potomstwo. Natomiast zimą, gdy temperatury na zewnątrz spadają, gile potrzebują więcej energii do utrzymania ciepła ciała. W tym okresie idealne są dla nich takie pokarmy, jak słonecznik, pestki dyni, orzechy, proso czy płatki owsiane. Oprócz tego do karmnika można podać pokrojone owoce, które zapewnią dodatkowe źródło witamin. Warto też zadbać o dostęp do czystej wody.
Ważne jest jednak, aby unikać takich pokarmów, jak chleb, sól czy surowe mięso, które mogą być szkodliwe dla ptaków. Należy też zadbać o to, aby karmniki były umieszczone w bezpiecznym miejscu, z dala od drapieżników. Ponadto musimy też dbać o ich czystość. Warto pamiętać, że ustawienie karmników i regularne ich uzupełnianie może pomóc ptakom podczas zimy.
Możemy poczęstować gila słonecznikiem, płatkami owsianymi czy prosem. Fot.123RF.com
Gile – ciekawostki
Melodie zazwyczaj śpiewają samce gila – chociaż samice też śpiewają, robią to razem z samcami i tylko w rzadkich przypadkach. Nie każdy jednak lubi ich śpiew, gdyż wydają dźwięki, które przypominają metaliczny gwizdek lub skrzypnięcie. Co ciekawe, gile mogą żyć od 15 do 17 lat. Niestety długość ich życia jest zazwyczaj krótsza ze względu na różnego rodzaju zagrożenia. Na chwilę obecną w naszym kraju ptaki te są objęte ścisłą ochroną gatunkową. Samice gila składają jaja o niebieskawym kolorze, które są pokryte czerwonymi lub brązowymi plamkami.
Warto też wiedzieć, że na początku XX wieku dostrzeżono nagły spadek populacji gila w całej Europie. Po wielu badaniach odkryli przyczynę tego zjawiska. Jak się okazało, wiązało się to z zastosowaniem pestycydu używanego do walki ze szkodnikami atakującymi lasy, gdzie gile gniazdowały.
Źródła: ekologia.pl. deccoria.pl
Przeczytaj również: Na zimę zmienia kolor upierzenia, ale czubek głowy pozostaje czerwony. Jak rozpoznać i czym dokarmiać czeczotkę?