Z artykułu dowiesz się:
- Floks szydlasty — charakterystyka
- Odmiany floksa szydlastego
- Floks szydlasty — uprawa
- Rozmnażanie floksa szydlastego
- Floks szydlasty — choroby
- Nawożenie floksa szydlastego
Floks szydlasty — charakterystyka
Floks szydlasty (z łac. Phlox subulata) wywodzi się z Ameryki Północnej. Należy do rodziny wielosiłowatych. Okazy uprawia się jako rośliny ozdobne. Ich walorami są nie tylko ciekawe kwiaty, ale i atrakcyjne, zimozielone liście. Roślina nie należy do wysokich, ponieważ osiąga 10-15 cm wzrostu. Tworzy gęste i zwarte kępy o poduchowatym kształcie. Ich pokładające się pędy stanowią ciekawą ozdobę dla skalniaków, dereni czy skarp.
Listki floksów są bardzo drobne. Osiągają do 6 mm długości i są cienkie. Mają intensywną zieloną barwę. Dzięki temu, że pozostają na roślinie przez całą zimę, floks prezentuje się ciekawie o każdej porze roku. Nadanie roślinie przydomku szydlasty wiąże się z tym, że ich liście są ostro zakończone.
Kwitnienie rozpoczyna się wcześnie, bo już w kwietniu i trwa do czerwca. Kwiatów jest na tyle dużo, że właściwie zupełnie zakrywają liście. Mają bardzo intensywną barwę i występują w odcieniach różu, fioletu, bieli i czerwieni. Pojedyncze kwiaty składają się z 5 płatków korony, które są właściwie płasko ułożone na pędach.
Odmiany floksa szydlastego
Roślina jest bardzo ceniona ze względu na liczne i barwne kwiaty, które pojawiają się wiosną i wprowadzają wiele świeżości do ogrodu. Z tego względu powstały liczne odmiany floksa szydlastego, które różnią się między sobą głównie kolorami.
Najpopularniejszymi gatunkami są:
- Amazing Grace: roślina osiąga do 15 cm wzrostu, a jej liście są wąskie, szydlaste i pokryte lekkim meszkiem. Płatki mają biały kolor, a na ich powierzchni są widoczne czerwono-fioletowe plamki, które przypominają rysunki malowane farbami akwarelowymi. Roślina widowiskowo kwitnie, przez co wiosną przypomina biały dywan;
- Coral Eye: niska bylina tworzy dosyć zbitą konstrukcję składającą się z płożących pędów. Płatki są białe, mają widoczne różowe odbarwienia w sercu kwiatów. Okaz kwitnie od kwietnia do lipca, więc stosunkowo długo. Świetnie sprawdza się w uprawie wokół oczek wodnych;
- Bavaria: kwiaty mają białe płatki, na których widoczne są granatowe oczka. Floksy tworzą gęste poduchy, które są stosunkowo niskie, bo osiągają jedynie 10 cm wysokości, ale mają szeroką, 60 cm średnicę. Najwięcej kwiatów pojawia się w kwietniu i w maju. Rośliny umieszczone na skarpach i skalniakach stworzą zwisające lawiny barwnych pędów;
- Purple Beauty: zimozielona bylina rośnie do 12 cm wysokości. Obficie kwitnie od kwietnia do maja, gdy zdobi ogród purpurowofioletowymi płatkami, na których są widoczne granatowe plamki z rozmytymi brzegami;
- Temiskaming: gęsto ulistnione pędy mogą mieć maksymalnie 10 cm wysokości. Liście są ciemnozielone i lekko kłujące. Kwiaty są średniej wielkości i mają intensywną, purpurowoczerwoną barwę. Pojawiają się w kwietniu i w maju.
Liczne odmiany floksa szydlastego sprawiają, że możesz skomponować barwną rabatę przy użyciu kilku gatunku. Pamiętaj, by podczas rozsady nie umieszczać na 1 m² więcej niż 11 gatunków, ponieważ te silnie rozrastają się na boki.
Przeczytaj również: Floksy w ogrodzie - odmiany i pielęgnacja
Floks szydlasty — uprawa
Uprawa floksa szydlastego nie jest trudna, więc roślina jest dobrym wyborem zarówno dla początkujących ogrodników, jak i kolekcjonerów ciekawych gatunków. Najważniejsze jest zapewnienie bylinie odpowiedniego stanowiska. Powinno ono być zaciszne i słoneczne. Jeśli okaz zostanie posadzony w cieniu lub półcieniu, kwitnienie będzie mniej intensywne, a może nawet całkowicie ustać. Roślina straci także ciekawy, poduchowy pokrój, ponieważ zacznie się nienaturalnie wyciągać ku górze.
Podłoże powinno być nieco kwaśne, żyzne i przepuszczalne. Roślina jest podatna na choroby grzybowe, jeśli podłoże jest gliniaste i stale wilgotne. Floks znacznie lepiej radzi sobie za to z suszą i nie wymaga regularnego podlewania pod warunkiem, że nie panują wysokie temperatury. Jeśli tak jest i opady są rzadkie, warto roślinę podlewać w umiarkowany sposób, raz na 7 dni.
Kwiaty nie muszą być przycinane po przekwitnięciu, ale raz na kilka lat warto wykonać na pędach cięcie odmładzające. Dzięki temu bylina będzie bardziej rozrastała się na boki. Pamiętaj, że okaz ma tendencję do samodzielnego rozwoju, dlatego jego populację można ograniczać za pomocą sekatora. Na zimę najlepiej przykryć floksy słomą lub igłami świerka, ponieważ okaz nie jest w pełni mrozoodporny.
Przeczytaj również: Floks wiechowaty – pięknie wygląda, słodko pachnie i przyciąga motyle
Zapach floksów przyciąga liczne motyle. 123RF/PICSEL
Rozmnażanie floksa szydlastego
Rozmnażanie floksa szydlastego może odbywać się na dwa sposoby.
- Przez podział rośliny: podziału najlepiej dokonać na przełomie sierpnia i września. Wówczas odcina się wierzchołkowe pędy i umieszcza się je w skrzynkach wypełnionych torfowym podłożem. Po miesiącu sadzonki powinny być ukorzenione. Wiosną można posadzić je na rabatach.
Innym sposobem na rozmnażanie poprzez pędy jest umieszczenie wokół roślin warstwy wilgotnego, torfowego podłoża. Wkrótce pojawią się na nim korzenie przybyszowe, które należy odciąć pod koniec lata i wsadzić do doniczek. Wiosną mogą dołączyć do rabaty czy skalniaka.
- Poprzez sadzonki: metoda polega na dzieleniu jednej rośliny na dwie lub trzy. Należy wybrać do niej silne i zdrowe okazy, aby zwiększyć szansę na powodzenie misji. Najlepiej pobierać sadzonki w sierpniu bądź we wrześniu.
Obie metody są skuteczne, jednak pierwsze jest znacznie szybsza i daje praktycznie gwarancję tego, że proces się powiedzie. Drugi sposób jest bardziej ryzykowny i może być nieco mniej efektowny.
Floks szydlasty — choroby
Choroby floksa szydlastego pojawiają się raczej rzadko. Najczęściej są związane z nadmiernym podlewaniem lub zbyt gęstą rozsadą. Nieodpowiednie warunki do zimowania także osłabiają kondycję byliny i narażają ją na problemy zdrowotne. Wówczas dochodzi do rozwoju mączniaka: infekcji grzybiczej, która objawia się białym nalotem na powierzchni rośliny, deformacją liści i jej powolnym zamieraniem. Można podjąć się walki z grzybicą, stosując opryski chemiczne na bazie środków hamujących procesy oddechowe u grzybów.
Choroby floksa szydlastego pojawiają się raczej rzadko.Fot.123RF.com
Nawożenie floksa szydlastego
W okresie kwitnienia warto przeprowadzać nawożenie floksa szydlastego. Dzięki temu kwiatów będzie dużo, a ich płatki będą miały intensywne i ciekawe kolory. Odżywki należy stosować zgodnie z zaleceniami producentów. Najlepiej sięgać po te dedykowane roślinom ozdobnym, krzewom kwitnącym. Powinny zawierać potas i azot, aby wspierać procesy życiowe floksów.
Floksy szydlaste atrakcyjnie się prezentują i są jednymi z najciekawszych tak wcześnie i intensywnie kwitnących odmian. Ich uprawa nie rodzi problemów, a przynosi wiele satysfakcji, ponieważ okaz łatwo się rozmnaża i wkrótce można pokryć nim powierzchnię całej rabaty bez konieczności inwestowania w dodatkowe gatunki. Łącząc ze sobą kilka odmian, można zyskać całą feerię barw o poduchowatym pokroju, pokrytym imponującą ilością kwiatów.