Sadzenie tui – jakie odmiany wybrać na żywopłot?
Tuje na żywopłot to dobry wybór, jeżeli chcemy stworzyć w ogrodzie zwartą, zimozieloną ścianę. Żywotniki doskonale radzą sobie w naszym klimacie, mimo że nie należą do gatunków rodzimych. Preferują nasłonecznione stanowiska i dość wilgotną glebę. Tuje nie są zbyt wymagające w uprawie. Ważne jest przede wszystkim regularne podlewanie ze względu na płytki system korzeniowy oraz regularne przycinanie.
W szkółkach i sklepach ogrodniczych znajdziemy wiele gatunków tui, które różnią się m.in. kolorem igieł, wielkością docelową, pokrojem, szybkością wzrostu czy wymaganiami stanowiskowymi oraz w zakresie pielęgnacji. Wybór odpowiedniej odmiany jest ważny z różnych względów. Warto zapoznać się z charakterystyką danego gatunku, aby uniknąć późniejszych problemów, np. gdy w małym ogrodzie tuje nadmiernie się rozrosną.
Dowiedz się też kiedy przycinać tuje?
Jakie odmiany tui wybrać na żywopłot?
Wybierając tuje na żywopłot, warto postawić przede wszystkim na gatunki, które charakteryzują się szybkim tempem wzrostu, nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych i są mrozoodporne. Ważne są także nasze upodobania dotyczące wyglądu. Tuje mogą mieć różną barwę igieł (od żółtego aż po ciemnozielone) oraz kształt (kolumnowe lub stożkowe).
Najpopularniejszymi gatunkami wybieranymi na żywopłot są tuje smaragd i brabant. Wybór odmian jest jednak znacznie szerszy.
Tuje smaragd – wady i zalety
Tuja smaragd z rodziny cyprysowatych charakteryzuje się stożkowym, zwartym pokrojem i ciemnozielonymi gałązkami o niemal szmaragdowej barwie. Tempo wzrostu tej odmiany jest dość umiarkowane – w ciągu roku przyrasta 10-15 cm w górę oraz 15-20 cm na szerokość. Tuje smaragd osiągają 3–5 m wysokości. To jedna z najlepszych odmian na żywopłot. Jej najważniejsze zalety to:
- tworzenie gęstych żywopłotów,
- powszechna dostępność w sklepach ogrodniczych,
- brak brązowienia gałązek zimą,
- dobre znoszenie cięcia, co pozwala na korygowanie wielkości tui,
- brak wytwarzania dużej ilości szyszek.
Do wad tui smaragd możemy zaliczyć:
- wymagania stanowiskowe – preferują słoneczne, ciepłe stanowiska (na silnie zacienionych mogą mieć luźniejszy pokrój i tracić swój ciemnozielony kolor), a także żyzne, przepuszczalne i raczej wilgotne podłoże,
- możliwość przemarzania zimą,
- podatność na suszę fizjologiczną – brak podlewania podczas odwilży powoduje zasychanie części pędów, a niekiedy całych tui smaragd,
- dość duża wrażliwa na choroby grzybowe – m.in. zamieranie pędów czy fytoftoroza.
Tuja brabant na żywopłot – wady i zalety
Tuja brabant charakteryzuje się jasnozielonym wybarwieniem i kolumnowym pokrojem. Rośnie bardzo szybko – po 10 latach osiąga 3,5 m wysokości. Może dorastać nawet do 10 m, chociaż jest to dość rzadkie. W ciągu roku tuja brabant górę przyrasta o 30–40 cm, w sprzyjających warunkach jest to nawet 60 cm. Natomiast przyrost boczny wynosi 40 cm.
Tuje brabant cieszą się dużą popularnością ze względu na liczne zalety:
- szybkie tempo wzrostu – tuja brabant to najszybciej rosnąca odmiana o kolumnowym pokroju,
- tworzenie wysokich żywopłotów formowanych,
- doskonałe znoszenie cięcia – przycinanie jest konieczne dla zachowania gęstego pokroju i ograniczenia wytwarzania szyszek,
- dość duża doporność na choroby grzybowe,
- dobra odporność na niskie temperatury.
Tuje brabant mają też nieliczne wady, takie jak:
- brązowienie zimą,
- tendencja do wytwarzania dużej ilości szyszek,
- wymagania glebowe – tuja brabant preferuje dość żyzną i wilgotną glebę.
Tuje na żywopłot – inne polecane odmiany
Poza popularnymi odmianami smaragd i brabant możemy także wybrać inne gatunki żywotników. Polecane są tuje:
- Aurescens – silnie rosnąca tuja o wąskim, stożkowym pokroju i żółtym wybarwieniu. Preferuje podłoże dość żyzne i wilgotne.
- Sunkist – stożkowa tuja o umiarkowanym tempie wzrostu i żółtym kolorze gałązek.
- Gelderland – tuja charakteryzująca się szybkim tempem wzrostu, stożkowym pokrojem i gęstymi, zielonymi gałązkami. Wymaga wymaga dość żyznego, wilgotnego podłoża. Żywotnik polecany zwłaszcza do dużych ogrodów.
- Europa Gold – dość szybko rosnąca tuja o wąskim, stożkowym kształcie i żółtym wybarwieniu.
- Columna (Fastigiata) – tuja o kolumnowym, wąskim pokroju, która dorasta nawet do 10 m wysokości.
- Holmstrup – żywotnik o dość powolnym tempie wzrostu, stożkowym pokroju i gęstych gałązkach. Charakteryzuje się bardzo dużą odpornością na mróz.
- Aureospicata – stożkowata tuja o szybkim tempie wzrostu. Preferuje żyzne i wilgotne podłoże.
Sadzenie tui – kiedy i w jakiej odległości sadzi się tuje?
Po wybraniu odmiany, tuje trzeba posadzić. Pozornie to zadanie może wydawać się proste. Trzeba jednak kierować się podstawowymi zasadami, aby uniknąć błędów, które mogą skutkować gorszym wzrostem żywotników lub nawet ich usychaniem.
Kiedy sadzić tuje? Termin zależy głównie od rodzaju sadzonek. Tuje w doniczkach mają dobrze rozwinięty system korzeniowy i mogą być sadzone przez cały sezon (wyjątkiem jest okres suszy i przymrozków). Natomiast żywotniki kopane z gruntu, zarówno z gołym korzeniem, jak i balotowane wkopujemy do ziemi wiosną (od połowy marca do przełomu kwietnia i maja) lub jesienią (od końca sierpnia do przełomu października i listopada).
Co ile sadzi się tuje? Odległość między sadzonkami zależy od efektu jaki chcemy osiągnąć, a także wybranej odmiany. Ogólne zasady są następujące:
- Tuje smaragd sadzimy co 80–100 cm, jeżeli chcemy uzyskać żywopłot z prześwitami. Rozstaw co 50 cm jest zalecany przy gęstych szpalerach.
- Tuje brabant sadzimy w odległości 100 cm między sadzonkami, gdy zależy nam na niezbyt gęstym żywopłocie. Jeżeli chcemy mieć szczelny szpaler rozstaw powinien wynosić 60-80 cm.
Po posadzeniu tuje należy koniecznie podlać. Regularne dostarczanie wody jest obowiązkowe przez kolejnych kilka tygodni. W przeciwnym razie sadzonki mogą uschnąć.
Czytaj więcej: Jak sadzić tuje smaragd i brabant?
Żywotniki dobrze znoszą przycinanie / materiały promocyjne
Pielęgnacja żywopłotu z tui
Pielęgnacja żywopłotu nie jest bardzo wymagająca i skomplikowana. W zasadzie należy pamiętać o dwóch głównych zabiegach:
- podlewaniu tui,
- przycinaniu żywopłotu.
Tuje wykształcają płytki system korzeniowy, dlatego należy je regularnie podlewać, a szczególnie podczas suszy. Częstotliwość nawadniania zależy od rodzaju gleby i jej zdolności do magazynowania wilgoci. Warto także pamiętać, aby obficie podlać tuje późną jesienią (przed pierwszymi przymrozkami), a także zimą w czasie odwilży.
Żywotniki dobrze znoszą przycinanie. Zabieg ten sprawia, że stają się gęste i zwarte. Żywopłot przycina się także, aby nadać mu odpowiedni kształt i regulować jego wysokość. Zabieg ten wykonuje się na przełomie marca i kwietnia, usuwając czubki i połowę zeszłorocznych przyrostów. Drugim terminem jest czerwiec i lipiec. Wówczas przycinamy ok. ⅓ tegorocznych przyrostów.
Sprawdź ceny i opinie akumulatorowych nożyc do żywopłotu Kärcher
Artykuł sponsorowany
materiały promocyjne