Spis treści:
- Śnieguliczka biała — opis
- Śnieguliczka — warto wiedzieć
- Śnieguliczka biała — uprawa
- Śnieguliczka biała — zastosowanie w ogrodzie
Śnieguliczka biała — opis
Śnieguliczka biała (łac. Symphoricarpos albu) to krzew liściasty należący do rodziny przewietnikowatych, który pochodzi z Ameryki Północnej. W naturze porasta tereny od Kanady aż po Alaskę. Do Europy roślina trafiła dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku.
Śnieguliczka słynie z niewielkich wymagań uprawowych i szybkiego przystosowywania się do nowego środowiska. Roślina osiąga od 1 do 3 m wysokości, ma rozłożysty pokrój, a jej pędy lekko się przewieszają. Gałęzie śnieguliczki pokryte są owalnymi liśćmi w kolorze niebiesko-zielonym. Późną wiosną i latem na końcach pędów pojawiają się małe dzwonkowate kwiaty. Jesienią miejsce kwiatów zajmują kuliste białe owoce, chociaż czasem zdarzają się też okazy o bladoróżowych jagodach.
Owoce śnieguliczki utrzymują się na krzewie nawet do wiosny pod warunkiem, że nie zostaną zjedzone przez ptaki szukające pokarmu. Białe jagody zdobiące gałęzie są przepiękną ozdobą zimowego ogrodu. Właśnie ze względu na barwę owoców i fakt, że właśnie zimą prezentują się najlepiej, śnieguliczka nazywana jest także jagodą śnieżną (snowberry).
Warto również podkreślić, że śnieguliczka wywodzi się z mroźnej Alaski, a przez to przystosowana jest do wytrzymywania bardzo niskich temperatur i silnych wiatrów. Nie musimy się więc martwić, że nie przetrwa zimy w ogrodzie.
Śnieguliczka — warto wiedzieć
Bardzo ważne jest to, że owoce śnieguliczki, chociaż piękne, to niestety są trujące, dlatego należy chronić przed nimi dziećmi i zwierzęta. Przypadkowe połknięcie tej niewinnej kuleczki może spowodować silne dolegliwości ze strony układu trawiennego.
Co ciekawe, niegdyś owoce śnieguliczki były przedmiotem dziecięcych zabaw. Wszystko to przez jej bardzo nietypowe właściwości. Okazuje się, że pod wpływem nacisku owoce pękają, wydając przy tym odgłos przypominający wystrzał z pistoletu! Właśnie z tego względu dzieci przed laty często wykorzystywały śnieguliczkę do zabawy w wojnę.
Śnieguliczka biała — uprawa
Śnieguliczka to bardzo wdzięczna w uprawie roślina. Jest odporna na mróz, cień, ostre słońce, suszę i zanieczyszczenie powietrza. Przyjmie się praktycznie w każdym ogrodzie. Poznajcie podstawowe wymagania śnieguliczki białej:
- Podłoże
W swoim naturalnym środowisku krzewy porastają brzegi strumyków i bagienne zarośla, ale spotkać je można również na terenach suchych i piaszczystych. Z tego względu tolerują większość gleb, zarówno piaszczystych, kamienistych, jak i gliniastych. W związku z tym można je sadzić praktycznie w każdym ogrodzie bez względu na to, jaka znajduje się w nim ziemia. Śnieguliczka przystosuje się do każdych warunków.
- Stanowisko
Śnieguliczka biała poradzi sobie i na słonecznych, i na zacienionych stanowiskach. Gdy jednak zapewnimy jej stałe dostęp do słońca, wyda więcej kwiatów, które z czasem zamienią się w urocze białe owoce.
- Sadzenie
Sadzenie śnieguliczki najlepiej przeprowadzić wiosną lub na jesień, tak aby młoda sadzonka zdążyła ukorzenić się przed nadejściem przymrozków.
Należy wykopać na tyle szeroką dziurę, aby korzenie mogły swobodnie się w niej rozłożyć. Roślinę sadzi się na tej samej głębokości, na której rosła poprzednio. Na koniec wystarczy dobrze utwardzić ziemię i podlać.
Gdy planujemy posadzić roślinę w grupach, pamiętajmy o zapewnieniu odstępów pomiędzy poszczególnymi krzewami.
- Podlewanie
Świeżo posadzone krzewy potrzebują regularnego podlewania, do czasu aż się przyjmą i zaczną same pobierać wilgoć z podłoża. Dodatkowe podlewanie może być konieczne jedynie w okresach przedłużającej się suszy.
- Nawożenie
Jeśli posadzimy śnieguliczkę na żyznej glebie, nie trzeba będzie jej dodatkowo nawozić. Jeżeli natomiast krzew rośnie na gliniastych czy innych pozbawionych składników odżywczych terenach, warto nawozić ją wiosną i latem preparatem bogatym w azot, fosfor i potas.
- Kwitnienie i owocowanie
Śnieguliczka biała zakwita w czerwcu, a jej drobne dzwonkowate kwiaty utrzymują się do sierpnia lub września. Po przekwitnięciu miejsce kwiatów zajmuję drobne białe jagody, które utrzymują się na gałązkach aż do wiosny. Białe okrągłe kuleczki są największą ozdobą śnieżnej jagody i pięknie prezentują się na tle zimowego krajobrazu. Stanowią też pokarm dla ptaków.
Owoce śnieguliczki pojawiają się jesienią. Fot. 123RF.com
- Przycinanie
Śnieguliczka dobrze znosi przycinanie pędów. Pozwala to na uzyskanie pożądanego kształtu rośliny, a roślina zyskuje siłę do dalszego wzrostu. Najlepiej zabieg ten przeprowadzać wczesną wiosną np. w marcu.
- Rozmnażanie
Rozmnażanie śnieguliczki najlepiej przeprowadzić przez odrosty korzeniowe lub przez ukorzenianie młodych pędów. W obu przypadkach najlepiej zabrać się za to na wiosnę.
Choroby i szkodniki
Śnieguliczka biała narażona jest na choroby grzybowe, które porażają pędy i liście. Najczęściej atakuje ją antraknoza, mączniak prawdziwy i rdza. Choroby te można zwalczyć stosując chemiczne opryski.
Śnieguliczka biała — zastosowanie w ogrodzie
Śnieguliczka ma szerokie zastosowanie w ogrodach. Można stworzyć z niej żywopłot lub posadzić na obrzeżach posesji. Krzew dobrze znosi brak bezpośredniego nasłonecznienia, dlatego często sadzi się go w cieniu wysokich drzew.
Śnieguliczkę można też sadzić na zboczach i brzegach potoków. Krzew ten ma bardzo silne korzenie, dlatego idealnie nadaje się do zastosowania jako roślina stabilizująca obrywające się brzegi. Jagoda śnieżna sprawdzi się też w nasadzeniach naturalistycznych i w ogrodach rustykalnych.
Warto pamiętać, że krzew ten cieszy się największym urokiem w zimie, a jego białe owoce wpisują się w klimat pogrążonego w zimowym śnie ogrodu. Często też owoce śnieguliczki wykorzystywane są do bożonarodzeniowych dekoracji.
Przeczytaj również: Jesienna piękność w ogrodzie. Jak uprawiać pięknotkę Bodiniera, by zachwycała do zimy?
Pięknotka jesienią zachwyca kolorowymi liśćmi i owocami. Fot. 123Rf.com
Zimę przetrwają bez problemu. Na wiosnę odwdzięczą się pięknymi kwiatami na INTERIA.TV.