Spis treści:
Stefanotis bukietowy – kwiat z Madagaskaru
Stefanotis bukietowy (Stephanotis floribunda) to okazała roślina doniczkowa, która pochodzi z Madagaskaru. W naturze jest to wiecznie zielone pnącze z rodziny toinowatych, które może dorastać do ponad 5 m wysokości. Warto też wiedzieć, że roślina ta zalicza się do gatunków zagrożonych wymarciem, dlatego ma status VU (Vulnerable) w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W naszych warunkach klimatycznych uprawa stefanotisa jest możliwa w doniczkach, ale w domu rzadko przekracza 2,5 m wysokości. Posiada długie, drewniejące u podstawy i elastyczne na wierzchołku pędy, które są pokryte naprzeciwległymi parami ciemnozielonych, skórzastych i błyszczących liści.
Od maja na pędach stefanotisa zaczynają pojawiać się liczne, białe, gwiazdkowate kwiaty, które są zebrane w luźne baldachy. Czarują nie tylko swoim wyglądem, ale i cudownym zapachem podobnym do jaśminu (to sprawia, że stefanotis bywa nazywany "jaśminem madagaskarskim" lub "wspinającym jaśminem"). Kwiaty zachwycają swoim wyglądem do września, a niekiedy nawet do października. Roślina ta to nie tylko pachnący kwiat doniczkowy, ale również częsty dodatek do bukietów ślubnych i okolicznościowych (stąd też jej angielska nazwa – Bridal Wreath, czyli wieniec ślubny). Jej małe, białe kwiatuszki mogą swoim zapachem wypełnić całe pomieszczenie, tak, że niepotrzebne będzie już stosowanie np. świec zapachowych. Warto ją włączyć do zielonego zakątka w swoim domu.
Jak uprawiać stefanotisa?
Stefanotis bukietowy, choć nie jest łatwy w pielęgnacji, będzie cieszyć twoje oczy przez wiele lat, pod warunkiem, że zapewnisz mu odpowiednie warunki do rozwoju. Z racji tego, że jest pnączem, do wzrostu wymaga podpór. Można w tym celu wykorzystać m.in. bambusowe patyczki, druciane obręcze lub kratki ścienne. Jak uprawiać stefanotisa?
- Stanowisko
Stanowisko stefanotisa bukietowego powinno być jasne, jednak bez pełnego słońca. Należy unikać wystawiania go na bezpośrednie działanie światła słonecznego, szczególnie latem. W miejscach zbyt ciemnych roślina tworzy zbyt długie, rzadkie pędy i za mało kwiatów.
Stefanotis jest wrażliwy na zmianę położenia. Nawet obracanie donicy może doprowadzić do opadania liści i kwiatów. Roślina potrzebuje wystarczającego oświetlenia. O ile jednak nie jest umieszczona w ciemnym, zimnym kącie, zazwyczaj nie stwarza problemów. Jeżeli jest trzymana w doniczce w domu, wówczas warto wybrać parapet i okno wychodzące na wschód lub zachód. Zimą roślina powinna być przechowywana w temperaturze około 12 do 15°C, ponieważ kwitnie dobrze jedynie po okresie spoczynku.
W naturze stefanotis bukietowy jest szybko rosnącym pnączem, które osiąga ponad 5 m wysokości. Fot.spring75/123RF.com
Stefanotis bukietowy jest wrażliwy na nagłe zmiany temperatury, dlatego należy na niego uważać, szczególnie podczas wietrzenia zimą, aby nie uszkodzić go zimnym przeciągiem. Ekstremalne wahania temperatur prowadzą do stresu związanego z ciepłem i zimnem. Jeśli roślinie jest za gorąco, widać to po żółtych, uschniętych liściach. Po silnym szoku termicznym liście mogą stać się bardziej miękkie, wiotkie a czasem nawet przezroczyste.
- Ziemia
Ziemia do stefanotisa bukietowego powinna być dobrej jakości. Nie może być ani zbyt mokra, ani zbyt sucha. Można użyć mieszanki doniczkowej. Wartość pH gleby powinna wynosić od 5,5 do 6,5. Jeśli jest nieprawidłowa, stefanotis nie będzie mógł się zdrowo rozwijać. Roślina dobrze rośnie też w mieszance ziemi doniczkowej i granulek gliny, których stosunek powinien wynosić 2:1 lub 1:1. Taka mieszanka zapewnia jej ochronę przed nasiąkaniem wodą i nie będzie zatrzymywać wilgoci zbyt długo. Idealna mieszanka dla tej rośliny to dwie części wysokiej jakości ziemi doniczkowej, dwie części gleby ornej z wysoką zawartością gliny i jedna część piasku lub żwiru. Taka mieszanka może być przed posadzeniem rośliny dodatkowo ogrzana.
- Podlewanie
Podlewanie stefanotisa bukietowego powinno być obfite, szczególnie w głównej fazie wzrostu. Korzenie rośliny muszą być utrzymywane w glebie o stałej wilgotności przez cały okres wegetacyjny. Należy unikać nawet krótkich okresów przesuszania rośliny. Od późnej jesieni do wiosny stefanotis bukietowy podlewa się nieco oszczędniej. Roślina nie toleruje nasiąkania wodą. Z tego też powodu jej nadmiar powinien mieć możliwość swobodnego spływania lub wylewania się z pojemnika po podlaniu. Przelanie rośliny szybko prowadzi do zgnilizny korzeni. Stefanotis bukietowy lubi dużą wilgotność. Wówczas dobrze się rozwija. Dlaczego w temperaturze powyżej 22°C należy codziennie spryskiwać go letnią, pozbawioną wapnia wodą.
- Nawożenie
W okresie kwitnienia nawożenie stefanotisa bukietowego powinno być wykonywane za pomocą mieszanki płynnej, co około 2-3 tygodnie. Od kwietnia do września można go wzbogacać co 4 do 8 tygodni. Zaś preparat o długoterminowym działaniu najlepiej podawać wiosną i latem. Po zakupie rośliny nie jest konieczne jej nawożenie. Należy tę czynność rozpocząć dopiero rok po jej przesadzeniu, ponieważ typowa gleba doniczkowa jest prawie zawsze wstępnie wzbogacana.
Do wzrostu stefanotis bukietowy potrzebuje podpór. Fot.Farhad Ibrahimzade/LagunaticPhoto/CanvaPro
- Przycinanie
Przycinanie stefanotisa bukietowego powinno być wykonane w kwietniu, przed pojawieniem się nowych pędów. Należy go skrócić o minimum około 1/3. Taki regularny zabieg może kontrolować również wielkość rośliny. Stefanotis łatwo toleruje wykonywanie tego typu procedur wczesną wiosną. Zbyt długie pędy należy skrócić jednak maksymalnie o 2/3. Cięcie pędów, które nie są zdrewniałe, wykonuje się ostrym nożem. Zdrewniałe części zawsze przycinane są sekatorem.
- Przesadzanie
Przesadzanie stefanotisa bukietowego to czynność, którą należy wykonywać co około 2 lata. Jest to jedyny sposób, aby roślina mogła dalej rosnąć. Natomiast co roku trzeba dodatkowo wymieniać wierzchnią warstwę gleby na nowe podłoże.
Przeczytaj również: Pielęgnacja cyklamenów perskich w doniczce. Błędy w uprawie, przez które nie powtarzają kwitnienia
- Rozmnażanie
Rozmnażanie stefanotisa bukietowego wykonuje się od wiosny do wczesnego lata. W tym celu wycina się sadzonki o długości 8 do 12 cm z pędów bez kwiatów. Należy je wkładać do dobrze zwilżonej mieszanki torfu i piasku. Naczynie należy następnie przykryć plastikową folią i umieścić w jasnym miejscu bez bezpośredniego dostępu do światła słonecznego, w temperaturze od 18 do 20°C. Podłoże powinno być utrzymywane równomiernie wilgotne aż do momentu pełnego ukorzenienia się rośliny, czyli przez około 8 do 10 tygodni. Gdy tylko sadzonki rozwiną mocne korzenie, można je posadzić w wybranym przez siebie miejscu.
- Choroby i szkodniki
Najczęstszą chorobą stefanotisa bukietowego jest chloroza, czyli dolegliwość spowodowana przez nieodpowiednią pielęgnację. Dochodzi do jej rozwoju, kiedy jest on podlewany wodą zawierającą dużą ilość wapnia. Wówczas mogą pojawić się żółte liście i opadanie pąków. Aby zapobiec ich powstawaniu, należy podlewać ją wodą pozbawioną wapnia, najlepiej o dużej zawartości żelaza.
Roślinę atakują różnego rodzaju szkodniki. Należą do nich przędziorek chmielowiec, którego pajęczyny są szczególnie łatwe do rozpoznania na wciętych krawędziach liści. Po spryskaniu wodą takie wstęgi są szczególnie widoczne. Na roślinach może wystąpić również inwazja wełnowców. Małe, białe pajęczyny przypominające waciki to wyraźne widoczne na liściach skutki ich działania. Należy regularnie sprawdzać rośliny również pod kątem owadów łuskowatych, ponieważ dobrze się kamuflują. Ze względu na ubarwienie często są pomijane. Jeśli jednak dobrze się przyjrzysz, zauważysz łuski na wysokich łukowatych tarczach grzbietowych.
Kwiaty stefanotisa wydzielają zapach przypominający jaśmin. Fot.kho/123RF.com
Podsumowując, pielęgnacja stefanotisa bukietowego nie jest łatwa. Wymaga:
- właściwej lokalizacji;
- odpowiedniego podlewania, ponieważ woda musi być uboga wapno;
- obfitego podlewania latem, a umiarkowanego zimą;
- optymalnej temperatury – od wiosny do jesieni idealna to od 18 do 22°C, choć całkiem dobrze rośnie również w cieplejszych warunkach;
- niezbyt intensywnego nawożenia, jednak zabiegi takie należy wykonywać co 2 tygodnie od marca do końca lipca;
- bardzo uważnego przesadzania – tak, aby nie uszkodzić korzeni rośliny;
- okresu spoczynku zimą.
Artykuł został zaktualizowany. Po raz pierwszy ukazał się 07.02.2022 roku.
Źródło: deccoria.pl
Przeczytaj również:
Juka wreszcie wystrzeli do góry i wypuści nowe liście. To zasługa "owocowej" odżywki
Ma dużo witaminy C i E, białka oraz błonnika. Uprawa groszku wąsatego w doniczce
Skąd wiadomo, że zamiokulkas potrzebuje przesadzenia? Daj mu najlepsze podłoże, odwdzięczy się