Papryka peperoni: pochodzenie
Za ojczyznę papryczek peperoni uważa się Peru, ale niektóre źródła podają, że ich prawdziwą kolebką są Włochy, a dokładniej Toskania. Stąd druga, potoczna nazwa peperoni – pieprz toskański. W Europie zdobyła popularność dzięki Kolumbowi. Dziś znana jest na całym świecie, jako przyprawa nadająca potrawom bardziej wyrazistego smaku. Można spożywać ją na surowo, na kanapkach czy jako dodatek do sałatek. Świetnie smakuje również w formie konserwowanej i pieczonej, jako składnik sosów albo pizzy.
Papryka peperoni: wygląd rośliny
Krzak papryki peperoni może dorastać do około 50-60 centymetrów wysokości. Jest zaskakująco plenny i dość łatwy w uprawie. Jego liście są ciemnozielone i stożkowate, a owoce wydłużone. Mają postać strąków o wielkości około 13-15 centymetrów. Ścianki papryczek są dość grube, a w zależności o odmiany mają kolor czerwony, żółty lub zielony.
Czerwoną odmianę peperoni często myli się z papryczką chili, jednak w porównaniu z nią peperoni jest szersza i bardziej owalna. Ma też dość łagodny smak w stosunku do innych, ostrych odmian papryki.
Odmiany papryki peperoni
Poszczególne odmiany papryki peperoni różnią się nie tylko kolorem, ale też wielkością czy kształtem. Owoce mogą być bardziej zakrzywione, proste lub stożkowate. Najpopularniejsza jest bez wątpienia klasyczna, czerwona papryka peperoni, a poza nią odmiana żółta, bardziej słodka, oraz zielona – lekko paląca i znacznie mniejsza od swoich kuzynek (osiąga około 10 centymetrów długości).
Papryka peperoni: uprawa
Paprykę peperoni można uprawiać w doniczkach lub w skrzynkach rozsadnikowych. Aby przyspieszyć kiełkowanie, nasiona można najpierw namoczyć w letniej wodzie. Pierwsze kiełki pojawiają się zwykle po 2-4 tygodniach od zasadzenia. Młode sadzonki można przesadzić do gruntu w tunelu foliowym po ostatnich wiosennych przymrozkach. Należy je najpierw przepikować.
Papryka peperoni nie znosi przymrozków. To roślina wysoce ciepłolubna, preferująca stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatru. Potrzebuje gleb żyznych, zasobnych w substancje odżywcze. Od czasu do czasu można nawozić sadzonki nawozami organicznymi. Ważne jest także regularne usuwanie chwastów i podlewanie. Zbiory z nasadzeń rozsadowych przeprowadza się po około 100-110 dniach od sadzenia.
Choroby i szkodniki papryki peperoni
Papryka peperoni jest podatna na szereg chorób, takich jak zgnilizna twardzikowa papryki, sucha zgnilizna wierzchołków owoców, szara pleśń, fytoftoroza czy wertizilioza. Nie jest też wolna od szkodników, atakują ją m.in. mszyce, mączliki, przędziorki, miniarki, nicienie oraz wciornastki. W związku z tym należy regularnie sprawdzać rośliny pod kątem występowania chorób i szkodników, które mogą zniszczyć nasze uprawy.
Właściwości i zastosowanie papryki peperoni
Papryka peperoni, podobnie jak inne odmiany, odznacza się bogatą zawartością cennych składników odżywczych. Cechuje ją duża zawartość witaminy C, E, K oraz wielu witamin z grupy B. Dzięki temu papryka peperoni może przyczynić się do znacznego wzrostu odporności, poprawy elastyczności naczyń krwionośnych, a także neutralizacji wolnych rodników w organizmie. Ponadto stanowi źródło kwasu foliowego, bioflawonoidów oraz minerałów, takich jak potas.
Peperoni można jeść zarówno w formie surowej, jak i przetworzonej. Stanowi doskonały dodatek do wielu dań, takich pizza, dania mięsne czy sałatki. Nadaje się także do konserwowania i marynowania w occie.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Owoce
Podlewanie: Obfite
Wysokość: 0,5m- 1m
Pokrój: Wzniesiony, krzewiasty
Termin kwitnienia: Czerwiec
Zimozielone: nie