Właściwości i ciekawe odmiany porzeczki złotej
Gatunek należy do rodziny agrestowatych. Krzew charakteryzuje dość duża odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne. Ma luźną koronę, ponieważ pędy są słabo rozgałęzione. Swoją nazwę porzeczka złota zawdzięcza kwiatom i liściom, a nie, jak mogłoby się wydawać owocom.
Krzew ten rośnie do około 2,5 m wysokości. Kwitnie obficie, a termin pojawienia się kwiatów przypada na maj. Przy sprzyjających warunkach roślina może zakwitnąć już nawet pod koniec kwietnia. Kwiaty są żółte i tworzą dekoracyjne grona.
Owoce porzeczki złocistej w zależności od odmiany mają kolor pomarańczowy, bordowy lub ciemny, prawie czarny. Można je zbierać już na początku lata. Specyficzny zapach rekompensują doskonałym smakiem oraz bogactwem witamin i antyoksydantów.
Złota porzeczka dostępna jest w wielu odmianach, które różnią się plonowaniem, smakiem owoców, ich kolorem oraz mrozoodpornością rośliny. Do najbardziej popularnych zaliczane są odmiany:
- złota porzeczka Shafak,
- złota porzeczka Wenus,
- złota porzeczka Laysan,
- złota porzeczka Kishmishnaya,
- złota porzeczka Isabella,
- złota porzeczka Ida,
- złota porzeczka Czarna perła.
Porzeczka złota: wymagania i stanowisko
Krzew porzeczki złocistej ceniony jest za to, że nie ma zbyt dużych wymagań, jeśli chodzi o ziemię. Można go uprawiać na większości rodzajów podłoża. Najbardziej odpowiednia będzie jednak gleba lekko kwaśna, a także piaszczysto-gliniasta.
Porzeczka złocista najbardziej lubi słoneczne stanowiska, ale można ją również posadzić w nieco bardziej zacienionym miejscu. Ze względu na wysoką tolerancję wobec zanieczyszczeń środowiska można ją sadzić zarówno w ogródkach działkowych, jak i tych, zlokalizowanych w mieście.
Uprawa i pielęgnacja porzeczki złotej
Gatunek ma wiele zalet – oprócz jadalnych owoców jest to wyjątkowa uroda. Porzeczkę złocistą z powodzeniem można wykorzystywać na żywopłoty. Sadzi się ją także czasem w parkach miejskich.
Roślina ta wymaga jedynie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Glebę należy wyściółkować, a także odchwaszczać. Warto również pamiętać o ochronie przed szkodnikami oraz chorobami. Krzew ten narażony jest m.in. na ataki mączniaka. Roślina bardzo dobrze znosi mróz oraz przesuszenie.
Sposoby na rozmnażanie porzeczki złotej
Nasiona porzeczki należą to wyjątkowo trwałych, można przechowywać je nawet do kilkunastu lat. Do rozmnażania nadają się one po 3-miesięcznym okresie stratyfikacji, czyli po umieszczeniu na ten czas w wilgotnym podłożu i chłodzie. Warunki te mają sprzyjać kiełkowaniu.
To nie jedyny sposób na rozmnożenie porzeczki, najpopularniejszym jest bowiem wykorzystywanie sadzonek ukorzenionych (półzdrewniałych lub zdrewniałych). Sprawdza się też metoda oddzielania rozłogów, trzeba jednak pamiętać, że korzenie porzeczki nie najlepiej znoszą powstałe przypadkiem uszkodzenia, a procesy regeneracji trwają dość długo.
Rozmnażanie złotej porzeczki za pomocą sadzonek oraz innych metod wegetatywnych to najlepsza opcja, jeśli zależy ci na zachowaniu wszystkich najlepszych cech odmianowych rośliny.
Choroby i szkodniki porzeczki złotej
Porzeczka złota wyróżnia się dużą odpornością na choroby i szkodniki, rzadko choruje, jeśli zapewni się jej odpowiednią pielęgnację. Największe szkody na krzewach wyrządzić mogą mszyce i przędziorki oraz grzyby odpowiedzialne za najbardziej popularne choroby porzeczki: mączniak prawdziwy (biały nalot), antraknoza i septoria (plamy i deformacja liści).
Porzeczka posadzona w niewłaściwym towarzystwie tj. sosny jest szczególnie narażona na rdzę porzeczkowo-wejmutkową, wywołaną przez pewien gatunek grzyba.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty, liście
Podlewanie: średnie
Wysokość: 1-2m
Pokrój: Wyprostowany
Termin kwitnienia: Maj
Zimozielone: nie