Epipremnum rośnie szybko przez cały rok, jego pędy mogą osiągnąć nawet 4,5 metra długości. W domach możemy ustawić tę roślinę zarówno w słońcu, jak i z dala od okna w miejscu zupełnie zacienionym. Nakrapiane, sercowate liście są większe u starszych okazów i mniejsze u młodszych. Z wysokiego pojemnika lub z półki czy szafki epipremnum spływa kaskadami, ale może się też płożyć po powierzchni lub zwisać z pojemników. Często możemy większe okazy kupić z palikiem w środku, ponieważ pędy epipremnum wytwarzają korzenie powietrzne mogące czepiać się podpór. Należy jednak pamiętać, że nie jest to roślina samopnąca i do pionowych podpór warto ją przymocować, np. przywiązać.
Epipremnum nazywane są też często Scindapsus, może dlatego, że nie tak dawno wszystkie te rośliny należały do jednej grupy. To np. Scindapsus Pictus Trebie. Ich pokrój i sposób pielęgnacji są bardzo zbliżone. Rośliny te radzą sobie praktycznie w każdych warunkach. Nie powinny być jedynie narażane na mroźne przeciągi zimą i silne nasłonecznienie latem. Podlewa się je umiarkowanie. Między podlewaniami warto dać roślinie przeschnąć, poczekajmy, aż powierzchnia podłoża przestanie być wilgotna. Jeżeli epiepremnum będzie przelane, na brzegach liści mogą pojawić się ciemne plamy. Od wiosny do jesieni warto zastosować nawóz, np. do roślin zielonych, wg wskazań podanych przez producenta na opakowaniu. Pnącze to dobrze rośnie w pokojowej temperaturze ok. 20-24 stopni Celsjusza, zimą może ona spaść nawet do 15 stopni bez szkody dla rośliny.
Rozmnażanie epipremnum
Sadzonką może być każdy fragment pnącza z liściem i korzeniem powietrznym. Są to sadzonki pędowe. Sadzonką może być też oczywiście końcówka pędu, która stworzy sadzonkę wierzchołkową. Tniemy zatem wybrany pęd na takie niewielkie fragmenty, z których każdy po ukorzenieniu może nam dać nową roślinę. A ukorzeniać te sadzonki możemy np. w wodzie. W tym celu wkładamy je do wybranego naczynia, np. do słoiczka, pilnując, by liście nie były zanurzone. Po mniej więcej 3-4 tygodniach powinny pojawić się już korzenie i wtedy umieszczamy nowo powstałe epipremnum w doniczce z podłożem. Możemy też pocięte sadzonki posadzić od razu w ziemi. Dobrze jest to robić po kilka sztuk do jednej doniczki, żeby nowy okaz od samego początku był odpowiednio zagęszczony. W tym wypadku należy utrzymywać stałą wilgotność podłoża, możemy też np. przykryć obsadzone pojemniki torebką foliową.
Przesadzanie epipremnum
Sadzonki pobrane i posadzone, pora więc aby roślina mateczna zmieniła swoje lokum. Generalnie, epipremnum nie przepada za przesadzaniem, ale w uprawie pojemnikowej tego zabiegu nie da się uniknąć. Każdy okaz raz na jakiś czas, np. raz na kilka lat trzeba przesadzić, np. kiedy ziemia stanie się już jałowa, kiedy roślina słabo rośnie lub gdy korzenie przedostają się już przez otwory drenażowe na dnie. Podłoże dla epipremnum powinno być przepuszczalne, może być to ziemia uniwersalna dla roślin domowych lub np. podłoże dla roślin zielonych, a nowa doniczka musi mieć otwory odprowadzające nadmiar wody.
fot. Pixabay.com
Roślinę przesadzamy ostrożnie, żeby nie uszkodzić korzeni. Umieszczamy w nowej doniczce na tym samym poziomie, na którym rosła do tej pory. Dosypujemy ziemi na brzegach i delikatnie ugniatamy, po czym podlewamy. Chociaż jest także stara szkoła, która mówi, że ten gatunek należy, tak samo jak storczyki, pozostawić po przesadzeniu na 2 dni bez podlewania.
Po przesadzeniu rośliny będą mogły się bez przeszkód rozrastać, ale pamiętajmy, że jeżeli staną się zbyt duże, możemy ją bez obaw przycinać. Bardzo dobrze znosi cięcie. Choruje bardzo rzadko i bardzo rzadko atakowana jest przez szkodniki. Każdego roku pędy mogą się wydłużać nawet o pół metra. Może zakwitnąć, ale w warunkach domowych zdarza się to bardzo rzadko. Epipremnum zaliczamy do roślin oczyszczających powietrze. Jest to gatunek bardzo towarzyski, można go sadzić z innymi roślinami w jednej kompozycji.
Izabela Schick
Ogród na co dzień