W tym artykule przeczytasz o:
- Walorach atlantyckiego cedru płaczącego
- Blue Fountain — libańskim płaczącym cedrze
- Himalajskim cedrze płaczący
- Uprawie cedru płaczący w domowych warunkach
- Zaletach uprawy cedru płaczącego w ogrodzie
Cedr płaczący - atrakcja przydomowego ogrodu
Cedr płaczący ma bardzo charakterystyczny wygląd. Dla osoby, która widzi go po raz pierwszy, może on być niezwykle mylący. Wiele osób twierdzi bowiem, że ten przypomina wierzbę płaczącą. Warto jednak pamiętać, że jest to drzewo iglaste, dlatego po dłuższych oględzinach można zauważyć zasadniczą różnicę. Cedry płaczące są przeciwieństwem doskonale znanych przedstawicieli tego gatunku, które wyróżniają się przede wszystkim majestatyczną wysokością i rozłożystymi koronami. W ich przypadku bardzo długie gałęzie opadają aż do ziemi. W Polsce wyróżnia się trzy najpopularniejsze i najczęściej występujące w domowych ogrodach cedry płaczące. Są to odmiany:
- atlantycki (satynowy szary)
- libański,
- himalajski.
Co wyróżnia satynowy szary cedr płaczący?
Cedr atlantycki (satynowy szary) może osiągać około 4 metrów wysokości, przy czym sama korona drzewa ma średnio średnicę na poziomie 5 metrów. Charakterystyczną cechą tego drzewa są przede wszystkim opadające i długie gałęzie, które pokryte są licznymi igłami rośliny. Przybierają one najczęściej kolor niebieski ze srebrnym połyskiem i układają się w sposób spiralny. Igły są bardzo krótkie, a ich długość zazwyczaj nie przekracza 2,5 centymetra. Z uwagi na rozłożystą koronę, cedr ten potrzebuje sporej ilości wolnego miejsca w ogrodzie. Jest to roślina dominująca, która stopniowo wypierać będzie sąsiadujące z nim inne gatunki.
Drzewo jest bardzo odporne na trudne warunki pogodowe, nie są mu straszne skrajnie niskie temperatury. Warto zadbać o odpowiednie podłoże, które powinno być stale wilgotne. Podstawą jest także dość sporo miejsca, dlatego jest to optymalny wybór do większego ogrodu.
Blue Fountain — libański płaczący cedr
Libański cedr płaczący jest stosunkowo nową odmianą. Jego charakterystyczną cechą są niebieskie igły i bardzo ciekawy przekrój. Każdy z pędów drzewa naturalnie zwisa w dół, jednak możliwe jest wyprostowanie części z nich. W tym celu ogrodnicy wykorzystują metodę palikowania. Blue Fountain najczęściej jest formowany właśnie w ten sposób, co przekłada się na jego nietypowy wygląd, który robi wrażenie. Libański cedr płaczący doceniają przede wszystkim Ci ogrodnicy, którzy nie mają na swoich działkach zbyt dużo wolnego miejsca. Dzięki wspomnianemu palikowaniu, drzewo w ciągu dziesięciu lat dorasta do około 2 metrów wysokości, ma natomiast skromną rozłożystość, która wynosi zaledwie 0,5 metra.
Ten cedr płaczący nie wykazuje się wysoką mrozoodpornością, dlatego w tych rejonach kraju gdzie panują skrajnie niskie temperatury, może znacznie gorzej zimować. Decydując się na tę odmianę, należy wybrać także stanowisko zaciszne oraz osłonięte od podmuchów wiatru. Młode drzewka warto dodatkowo zabezpieczać przed nadejściem zimy, ułatwi im to przetrwanie w niskich temperaturach. Cedr libański preferuje glebę żyzną i bogatą w próchnicę, najlepiej o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym.
Himalajski cedr płaczący Fot. 123RF/PICSEL
Himalajski cedr płaczący
Płaczący cedr himalajski to drzewo, które w naturalnych warunkach może osiągać wysokość nawet 25 metrów. Charakteryzuje się umiarkowanie rozłożystą koroną — ta zazwyczaj osiąga średnicę około 4 metrów. Igły cedru są stosunkowo długie i mogą dorastać nawet do 5 centymetrów długości — odznaczają się charakterystyczną szaro-zieloną barwą. Główną ozdobę okazu stanowią natomiast szyszki. W początkowej fazie mają kolor niebieski, a w miarę dojrzewania przybierają odcień ciemniejszy, stopniowo zmieniają barwę na brązową.
Jak wyhodować cedr płaczący w domowych warunkach?
Najprostszym sposobem pozyskania cedru płaczącego jest zakup sadzonki i przesadzenie jej bezpośrednio do ogrodu. Te ze względu na swoją popularność dostępne są w niemal każdej szkółce roślin. Jednak wielu doświadczonych ogrodników decyduje się na samodzielne wyhodowanie drzewka. Jest to proces wymagający i długoletni. Jednak satysfakcja z uzyskania własnej sadzonki wynagradza cały włożony w pracę trud.
- Pierwsza faza przygotowania nasion polega na umieszczeniu ich w przygotowanym pojemniku, a następnie zalaniu wodą. Wodę należy wymieniać przynajmniej raz dziennie (zaleca się jednak, aby robić to średnio, co 8 godzin).
- Nasiona powinny moczyć się w wodzie przez trzy dni. Po tym czasie część z nich wypłynie na powierzchnię, a część osiądzie na dnie. Te unoszące się na powierzchni są puste, więc dalsza ich obróbka nie ma znaczenia, gdyż i tak nic z nich nie wykiełkuje. Nasiona, które opadły na dno należy zebrać i osuszyć.
- Następnie nasiona należy potraktować roztworem nadmanganianu, który zabezpieczy je przed rozwijaniem się pleśni. Przygotowane w ten sposób nasiona miesza się z piaskiem oraz trocinami, a następnie trzeba wszystko zwilżyć.
- Pojemnik umieszcza się w lodówce i przetrzymuje w niej przez przynajmniej cztery miesiące. Należy przy tym jednak pamiętać, o okresowym polewaniu powierzchni wodą.
Po czterech miesiącach w lodowce, nasiona należy wyjąć, opłukać i dokładnie wysuszyć. Do przygotowanych donic wypełnionych mieszanką ziemi oraz piasku należy wsadzać nasiona na głębokość około 1-2 centymetrów. Po kilku tygodniach można zaobserwować pierwsze kiełkowanie. Jeżeli jest to czas, kiedy na zewnątrz zaczyna się robić ciepło, donice z wysiewkami można wystawiać na zewnątrz. Warto jednak pamiętać, aby umieszczać je w zacienionym i osłoniętym od wiatru miejscu.
Warto pamiętać, że jedynie około 20-30% wszystkich zasianych w ten sposób nasion zaczyna kiełkować. Zależy zatem przygotować sporą ilość, aby mieć pewność uzyskania wysiewu. Cedr rośnie bardzo wolno. Przez pierwsze 4-6 lat wzrośnie maksymalnie do 15 centymetrów. Jeżeli jednak osiągnie taką wysokość to spokojnie można przesadzać go do swojego ogrodu.
Cedr płaczący wyróżnia się charakterystycznymi opadającymi ku dołowi gałęziami Fot. 123RF/PICSEL
Miejsce zasadzenia drzewka wymaga wcześniejszego przygotowania. Można przekopać podłoże i wzbogacić je o gotową mieszankę. Zależnie od wybranej odmiany cedru płaczącego należy pamiętać o zabezpieczaniu wysiewki przed pierwszymi mrozami. Po kilku latach można zrezygnować z tej praktyki.
Samodzielne wyhodowanie cedru płaczącego nie jest skomplikowanym zadaniem. Wymaga czasu oraz postępowania krok po kroku zgodnie ze wskazówkami doświadczonych ogrodników. Poza cierpliwością ważna jest także konsekwencja, aby nie zapominać o kolejnych etapach całego procesu. Brak odpowiedniej troski o nasiona podczas ich przygotowywania do wysiewu może sprawić, że cały roczny wysiłek może zostać zaprzepaszczony.
Dlaczego warto zdecydować się na cedr płaczący w ogrodzie?
Cedr płaczący w odróżnieniu od tradycyjnych odmian drzewa wyróżnia się charakterystycznymi opadającymi ku dołowi gałęziami. Dodatkowo są one bardzo mocno porośnięte charakterystycznym dla tego gatunku igliwiem o długości od 2 do 6 centymetrów. Ten rodzaj drzewa iglastego sprawdzi się nie tylko w dużych ogrodach. W przypadku odmiany libańskiej możliwe jest wygodne ukierunkowanie wzrostu drzewa, przez co zajmuje ono znacznie mniej miejsca. Jest to więc dobry wybór na średniej wielkości działkę.
Przeczytaj również: Koleus Blumego: Jak go pielęgnować?
