Mlecz polny: występowanie rośliny
Mlecz polny rośnie w całej Europie, środkowej i zachodniej Azji, a także na Syberii, na Kaukazie, a nawet w Afryce Północnej. Chwast porasta najczęściej brzegi wód, wilgotne miejsca, ogrody, przydroża, pola, łąki, nieużytki i obszary ruderalne (poddane intensywnej działalności człowieka). W Polsce rośnie szczególnie chętnie na terenach nizinnych i w górach do piętra rygla dolnego.
Jak wygląda mlecz polny?
Mlecz polny osiąga od 40 do 150 cm wysokości. Roślina ma długie, poskręcane kłącze, z którego wyrasta sztywna łodyga. Liście mają wydłużony kształt, ząbkowane, ostro wcięte brzegi i wyrastają bezpośrednio z łodygi (nie mają ogonków). Mlecze charakteryzują się zebranymi w koszyczki żółtymi kwiatami z języczkowatymi płatkami. Owocując, okrywa koszyczka staje się owłosiona. Owoce (ciemnobrunatne niełupki) są pokryte puchem, dzięki któremu przemieszczają się na wietrze.
Wymagania mlecza polnego: nasłonecznienie i gleba
Mlecz polny jest zaliczany do chwastów – nie uprawia się go celowo. Najchętniej zajmuje nasłonecznione i półcieniste stanowiska. Rośnie obficie i chętnie na glebach bogatych w składniki pokarmowe, w tym przede wszystkim w azot. Lubi świeże, mokre, próchnicze, gliniaste, ilaste i mokre, próchnicze, gliniaste, względnie ilaste, o dużej miąższości. Jako chwast porasta praktycznie wszystkie uprawy jednoroczne i wieloletnie, szczególnie zboża i kukurydzę.
Mlecz polny: szkodliwość dla zwierząt i zwalczanie rośliny
Mlecz polny ze względu na zawartość alkaloidów i związku goryczowego jest toksyczny dla bydła i owiec. Bywa przez ludzi często mylony z bardzo podobnym mniszkiem lekarskim (również nazywanym potocznie mleczem). Różnica polega na tym, że u mlecza polnego pędy wyrastają z łodygi, zaś u mniszka – prosto z ziemi. Liście mlecza są też smuklejsze niż liście mniszka i mają mniej wcięć.
Zwalczanie szybko rozmnażającego się mlecza polnego polega na stosowaniu odpowiednich środków chwastobójczych: doglebowo lub oprysków. Stosować można preparaty z:
- 2,4-D,
- etofumesatem,
- acetochlorem,
- glufosynatem amonowym,
- metazachlorem,
- tribenuronem metylowym,
- napropamidem,
- triklopyrem.
Na glebach ciężkich świetnie sprawdza się chlorydazon i pendimetalina.
Stanowisko: Półcieniste, słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne
Roślina ozdobna z: Kwiaty
Podlewanie: średnie
Wysokość: 0,5m- 1m, 1-2m
Pokrój: Kępiasty
Termin kwitnienia: Czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik
Zimozielone: -