Rosiczka przylądkowa: skąd wzięła się jej nazwa?
Rosiczka naturalnie występuje na południowych krańcach Afryki. Porasta ona rejony Przylądka Dobrej Nadziei. Stąd też wzięła się jej nazwa. Pierwszy jej człon nawiązuje do wytwarzanej przez liście tej rośliny substancji, która choć wygląda jak zwykła rosa, w rzeczywistości jest śmiertelną pułapką dla owadów.
Dekoracyjny wygląd rosiczki przylądkowej
Rosiczka formuje krótką łodygę. U młodych roślin jest ona mało widoczna, zaś u starszych — zdrewniała. Z łodygi wyrasta rozeta długich, równowąskich liści. Młode listki są wzniesione, podczas gdy te starsze lekko się pokładają.
Powierzchnia liści pokryta jest czerwonawymi włoskami gruczołowymi. To właśnie one produkują lepką substancję o słodkawym zapachu, do której przyklejają się owady.
Gdy liść wyczuje ruch, powoli zwija się, zamykając „ofiarę” w środku. W tym momencie na owada zaczynają działać enzymy prowadzące do jego rozkładu. Po ok. 24 godzinach liść na powrót otwiera się, uwalniając na zewnątrz niestrawione resztki.
Kwiaty rosiczki pojawiają się na długim pędzie kwiatowym. Mają one fioletowo-różowe, białe lub purpurowe zabarwienie. Zebrane są one w łukowato wygięty kwiatostan. Charakterystyczny dla kwiatów tej rośliny jest fototropizm. Rosnąc, wyginają się one w stronę światła, by pozyskać go dla siebie jak najwięcej.
Rosiczka przylądkowa: uprawa
Rosiczka dobrze rośnie na słonecznych i ciepłych stanowiskach. Źle znosi ona przeciągi. Najlepiej przy jej uprawie sprawdzają się parapety przy oknach wychodzących na południe. Zbyt ostre słońce parzy liście rosiczki. W rezultacie pojawiają się na nich ciemne plamy.
Gleba pod uprawę rosiczki nie musi być żyzna. Roślina ta bardzo lubi wilgoć — głównie w podłożu, choć w powietrzu także jest ona mile widziana.
Pielęgnacja drosera capensis: podlewanie, nawożenie i rozmnażanie
Rosiczkę należy podlewać wodą miękką — destylowaną lub przefiltrowaną. Trzeba ją regularnie wlewać do podstawki pod doniczką.
Mięsożerność rosiczki przylądkowej jest wyrazem jej przystosowania do warunków uprawy. Naturalnie rośnie ona w ubogich, wilgotnych podłożach. Ze strawionych owadów pozyskuje ona związki azotowe. Dlatego nawożenie rosiczki nie jest konieczne.
Usuwanie na bieżąco przesuszonych kwiatostanów powoduje zagęszczenie liści rosiczki. W naturalnych warunkach nie przechodzi ona zimą w stan spoczynku. Dlatego podczas uprawy w domu nie trzeba wprowadzać jej w stan uśpienia.
Tę egzotyczną roślinę można rozmnażać z nasion ułożonych na wilgotnym torfie. Potrzebują one światła do wzrostu, a co za tym idzie, nie należy przysypywać ich ziemią, a jedynie lekko docisnąć do podłoża.
Stanowisko: Słoneczne
Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne, podłoże wilgotne
Roślina ozdobna z: Liście
Podlewanie: średnie
Wysokość: 0,2-0,5 m
Pokrój: Wzniesiony
Termin kwitnienia: -
Zimozielone: -